Dziecko
29. tydzień ciąży to 7. miesiąc, początek trzeciego trymestru. Dziecko na tym etapie ciąży waży około 1300 gramów i mierzy mniej więcej 40 centymetrów.
30. tydzień ciąży to połowa 7. miesiąca. Początek trzeciego trymestru. Dziecko w tym momencie waży około 1.5 kilograma i mierzy około 39 centymetrów. Jakie zmiany zachodzą w organizmach malucha i mamy?
31. tydzień ciąży to jej 7. miesiąc, niemalże półmetek trzeciego trymestru. Dziecko mierzy około 40 centymetrów i waży 1.5 kilograma.
32. tydzień ciąży to początek jej 8. miesiąca. Jesteśmy prawie w połowie ostatniego, trzeciego trymestru. Dziecko w brzuchu mamy osiągnęło wagę około 1.7 kilograma i długość 42-43 centymetrów. Co jeszcze dzieje się na tym etapie?
33. tydzień to połowa trzeciego trymestru i zarazem połowa ósmego miesiąca ciąży. Dziecko powinno już ważyć około 1,9 kilograma, a jego długość powinna wynosić około 44 centymetrów.
34. tydzień ciąży, połowa trzeciego trymestru. Na tym etapie życia płodowego rozmiary dziecka to w przybliżeniu (ponieważ od pewnego czasu przyrosty masy są sprawą dość indywidualną) 2150 gramów wagi i 45 cm długości.
35. tydzień to 8. miesiąc ciąży, druga połowa ostatniego – trzeciego trymestru. Malec na tym etapie waży mniej więcej 2.3 – 2.5 kg a jego długość to około 45-47 centymetrów.
37. tydzień ciąży to środek ostatniego, trzeciego trymestru ciąży, 9. miesiąc. Stosując sportowy żargon można by powiedzieć ostatni podbieg przed metą. Dobrze by było, gdyby na tym podbiegu przyszła mama znalazła możliwie jak najwięcej czasu na regenerację.
Twój bobas już właściwie się nie powiększa. Waga dziecka w 39. tygodniu ciąży waha się zazwyczaj między 3 a 3,5 kg, czasem dziecko waży nawet więcej. Masa ciała jest w dużej mierze kwestią indywidualną. Długość dziecka wynosi od 48 do 53 centymetrów.
40. tydzień to 9. miesiąc ciąży, sam koniec trzeciego trymestru, do zapłodnienia doszło 38 tygodni temu. Dziecko w brzuchu ma już około 55-60 cm długości w waży ok 3500 gramów – chociaż to dane mocno uśrednione, ponieważ od dłuższego już czasu zarówno długość dziecka jak i waga zmieniała się bardzo indywidualnie.
Dziecko osiągnęło już masę i długość urodzeniową. Będą to bardzo indywidualne parametry, ale powinny mieścić się w przedziale 52-58 centymetrów długości i 2800-3700 gramów wagi.
Metoda BLW, pochodzi od angielskiego wyrażenia Baby Led Weaning, co w polskiej wersji tłumaczy się na Bobas Lubi Wybór. Polega na stopniowym wprowadzaniu do diety maluszka stałych produktów we właściwej formie, przy jednoczesnym karmieniu dziecka piersią lub mlekiem modyfikowanym. Metoda ma na celu wzbogacenie jadłospisu brzdąca o nowe produkty w ich naturalnym kształcie, czyli różyczek brokułów, plasterków ogórka, kawałków jabłka, ugotowanego ryżu, makaronu czy kaszy, zatem unika się przetworzonych form tych produktów jak papek, przecierów czy gotowych obiadów. Dziecko ma nauczyć się jeść zmysłami, widząc rzeczywiste kształty produktów i na tej zasadzie decydować, na co ma ochotę danego dnia i ile danego pokarmu chciałby zjeść, dzięki czemu pozna ich naturalny smak. Warto pamiętać, że nie należy doprawiać ani solą ani cukrem produktów, podawanych maluchowi. Ta metoda ma kształtować u brzdąców samodzielność, ponieważ same dostarczają sobie do buzi pokarmy, przy pomocy rączek.
Najważniejszym pokarmem w życiu każdego maluszka jest mleko mamy, które stanowi jego podstawowy element diety, warunkujący prawidłowy rozwój i ochronę przed szkodliwym działaniem drobnoustrojów chorobotwórczych. Przez pierwsze sześć miesięcy życia mleko mamy wspiera układ odpornościowy oraz pokarmowy brzdąca, oddziałuje na prawidłowe funkcjonowanie mózgu oraz zmysłów, a także zabezpiecza organizm przed możliwością wystąpienia chorób przewlekłych. Jednakże z czasem mleko mamy traci swoje właściwości i przestaje wystarczać maluszkowi. Po szóstym miesiącu życia nie dostarcza mu już wystarczającej ilości niezbędnych składników odżywczych, przez co może powodować niedobory. Z tego względu zaleca się stopniowe wprowadzanie do diety malucha nowych posiłków.
Krztusiec, nazywany inaczej kokluszem, jest ostrą chorobą zakaźną, spowodowaną przez gram-ujemną pałeczkę krztuśca - Bordetella pertussis. Bakterie po przedostaniu się do organizmu człowieka namnażają się, a następnie wędrują do tkanek, gdzie wydzielają niebezpieczną toksynę krztuścową, atakującą drogi oddechowe oraz powodującą zmiany w mózgu. Po osiedleniu się w drogach oddechowych drażnią receptory kaszlowe, przez co doprowadzają do drażniących ataków kaszlu. Bakterie doprowadzają do powstania uszkodzeń w organizmie, a nawet do zmian martwiczych w okolicy: błony śluzowej, oskrzeli, tchawicy i krtani. Choroba nie jest łatwa do identyfikacji, ponieważ w początkowej fazie łudząco przypomina objawy przeziębienia. Dopiero na drugim etapie pojawiają się charakterystyczne objawy świadczące o krztuścu.
Meningokoki to gatunek gram-ujemnych bakterii (Neisseria meningitidis) o ziarnkowym kształcie, wywołujących inwazyjną chorobę meningokokową, która w niedługim czasie najczęściej prowadzi do sepsy z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, jak również do pojawienia się samej sepsy oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Obecnie wyróżnia się 12 grup serologicznych, aczkolwiek za najpoważniejsze zakażenia odpowiadają serogrupy: A, B, C, Y, W-135. W Polsce najczęściej dochodzi do zakażeń meningokokami typu B (65%) oraz meningokokami typu C (25%). Rzadkiej dochodzi do zarażenia meningokokami typu W-135 (niecałe 10%) oraz meningokokami typu Y (niespełna 2%). Rocznie choruje od 300 do 500 osób, z czego największy odsetek stanowią dzieci poniżej pierwszego roku życia. Na inwazyjną chorobę meningokokową najczęściej narażone są dzieci poniżej piątego roku życia oraz w mniejszym stopniu osoby pomiędzy 15. a 19. rokiem życia, ponieważ te grupy przebywają głównie w dużych skupiskach w zamkniętych pomieszczeniach. Nie każde zakażenie musi oznaczać chorobę, dość często człowiek zostaje nosicielem bakterii i nie występują u niego żadne objawy choroby. Nieświadomy choroby, zaraża inne osoby.
Karmienie, obok wydalania i spania, to jedna z najważniejszych czynności fizjologicznych małego organizmu. Nic więc dziwnego, że wielu rodziców zastanawia się ile czasu w praktyce powinny trwać te czynności. W dużej mierze odpowiedź na to pytanie idealnie zobrazuje sama pociecha. Noworodek powinien przyjmować tyle pokarmu, na ile ma ochotę. O tym, że jest głodny sam poinformuje rodziców, poprzez: niespokojne ruchy, płaczliwość, wiercenie się, cmokanie ustami, wkładanie rączek do buzi i uporczywe kręcenie główką w poszukiwaniu piersi, gdy jest na rękach u mamy. W pierwszej dobie życia przyjęty pokarm zazwyczaj wystarcza mu na dłuższy okres czasu, jednakże w kolejnej dobie maluszka już trudniej będzie oderwać od piersi. Karmienie piersią sprzyja wytwarzaniu istotnej więzi mamy z dzieckiem, a dodatkowo pobudza proces laktacji. W celu uniknięcia kryzysu laktacyjnego należy jak najczęściej przystawiać malucha do piersi. W przypadku karmienia mlekiem modyfikowanym, które jest bardziej sycące, jego zapotrzebowanie będzie się nieco różnić, zatem częstotliwość przyjmowania pokarmów będzie zależała od sposobu karmienia i zapotrzebowania kalorycznego malucha.
